Milioika gara munduan antsietatea edo depresioa edo biak ditugunak, edo batetik bestera gabiltzanak. Gutako batzuk, diagnostikaturiko kronikotasun batekin. Asko eta asko, gehiegi beti ere, diagnostikorik gabe, dena delakoa bakarrik eta laguntzarik gabe pasako delakoan. Batzutan pasatzen da. Beste askotan ez.

Depresioak eragindako utzikeriaren ondorioz, Jacob Williams-en etxea hankaz gora zegoen. Pixkanaka eta isilpean irensten zaituen espiral batean, gaur ez duzu erori zaizun hori jasotzen. Hurrengo egunean tokiz kanpo uzten duzu beste hori. Alde batetik, behar bezala ez dagoen norbaitentzat gauzak behar bezala uztea esfortzu handia da. Bestetik, eta hau bakarrik bizi garenontzako bereziki sentipen zopa bat izan ohi da: ez zait niri inporta, ez zaio inori inporta, ez diot inori inporta. Konturatu orduko, Jacob Williamsen etxean bizi zara, altuegia den zabor mendi (batzutan literal) batek inguratzen zaituela.

Gutxitan bakarrik eta gehienetan laguntzarekin gainditu (ziur badagoela aditz hobe bat, baina ez zait burura etortzen) daiteke depresioa. Zorionez, medikazio aldaketa bati esker hobeto dago Jacob Williams. Aurreko egunean bere etxea sakonki garbitzen jarri zen eta sei minutuko bideo batean erakutsi zigun orduak iraun zituen prozesua. Bere burua konbentzitu nahian edo.

Bizitzara egindako itzulera baten 6 minutu eder dira.

Bideoak ez du soinurik. Nik udaberri konfinatu hau Max Richter-ek Vivaldi-ren udaberriari egin dion birkonposizioaren konpainian pasa dut. Gora eta behera. Eta batzutan alboetara ere bai.